“Als er in een relatie voornamelijk wordt geklaagd, is dat gemopper een combinatie van de behoefte aan aandacht, het afschuiven van verantwoordelijkheid, afgunst wekken, macht uitoefenen en/of het rechtvaardigen van slechte prestaties” aldus Will Bowen in het boek Een liefdevolle wereld.
Dat vond ik echt interessant om te lezen. Ik kende wel de spreuk dat vraagt om wijsheid om de dingen te veranderen die veranderd kunnen worden en te accepteren wat niet veranderd kan worden. Hierin gaat het er ook om, om geen energie te verspillen aan klagen over iets wat toch geen zin heeft. Heeft klagen überhaupt weleens zin?
Sommige mensen voelen zich echt opgelucht en beter als ze klagen. Ik soms ook, maar sinds Mara Michels me had geïnspireerd om de taal van succes te spreken werd ik bewust van mijn behoefte om ongenoegen te uiten. Sindsdien besef ik dat ik daar alleen maar negativiteit mee creëer en geen positiviteit, dus hou ik op dat soort momenten vaker mijn mond.
Ik had vorig keer een blog geschreven over hoe je je dag begint, omdat ik bijna mijn dag met geklaag begon. Klik hier om de blog te lezen.
Maar deze kijk van Will Bowen op klagen vond ik wel fijn, omdat het aangeeft waarom we ons er zo goed door kunnen voelen. We hebben een behoefte en die vervullen we door te klagen. Door te klagen krijgen we aandacht of schuiven we ons verantwoordelijkheid af of rechtvaardigen we ons slechte presteren (De printer deed het niet, de tram reed niet, hij luisterde niet naar mij ipv ik had op tijd moeten beginnen of vertrekken of ik moest ervoor zorgen dat ik gehoord word).
Macht uitoefenen is een waar ik zelf weleens schuldig aan ben (ik ga dan klagen over mensen die negatief denken, in hun comfort zone blijven of hun afspraak niet nakomen). En ja, dat gaf een gevoel van macht. Maar nu ik bewust ben hiervan, geeft het me juist een gevoel van onmacht, want ik wil dit helemaal niet doen. Ik voel me machtiger als ik kies waar ik over communiceer en over anderen klagen hoort daar niet bij. Als je klaagt over een ander voel je je wellicht machtiger dan de andere, want zij doen iets fout. Maar is het niet zo, dat we dan zelf ook “iets fouts” doen. In de bijbel staat dat we mensen die een fout begaan, moeten corrigeren en bijbrengen wat we weten. Dat getuigt meer van naastenliefde, lijkt mij.
Doe je mee en daag je jezelf uit om de komende week op jouw geklaag te letten? Wat is jouw motief om te klagen? Wanneer en waarover klaag je het meest? Welke behoefte probeer je eigenlijk te vervullen en is er een andere manier om deze te vervullen?
Ik hoor graag wat jouw ervaringen zijn! Laat alsjeblieft een reactie achter, want dan we kunnen leren van elkaar.
Heel veel liefs en haal eruit wat erin zit.
Daisy