Soms MOET ik om me heen kijken!

Van de week stapte ik in de auto om naar kantoor te gaan terwijl het sneeuwde. De auto was aardig ondergesneeuwd. Mijn eerste gedachte was ”oh nee dan moet ik de auto krabben!” Dat vind ik vooral vervelend omdat ik dan uit de auto moet stappen. Dat vind ik nog vervelender dan het krabben zelf. Maar gelukkig bleek het natte sneeuw te zijn en deden de ruitenwissers het werk. Nadat ik al vertrokken was, de voor- en achterruit waren schoon, besefte ik onderweg dat de ramen aan de zijkant nog een beetje bedekt met sneeuw waren. Ik kon niet in de zijspiegels kijken.

Wauw, Daisy, dacht ik “jij gaat al op weg zonder dat je 100% zicht hebt!” Ik heb volop vertrouwen dat ik genoeg zie. Ik besefte ineens dat ik in het leven ook zo te werk ga, als ik zie waar ik heen ga en ik besef waar ik uit put (wat er achter me ligt aan ervaring of kennis), dan ben ik klaar om te gaan naar wat er voor me ligt (mijn visie).

Maar onderweg naar mijn bestemming is het handig om ook naast me te kunnen kijken. Zo heb ik letterlijk meer overzicht en veiligheid om mee vooruit te komen. Het is goed dat ik snel genoeg ‘visie’ heb, maar is het niet beter om volledige visie te hebben alvorens op weg te gaan? Moet ik niet meer om me heen kijken ook in het leven?

Mijn moeder zei toen ik 23 jaar was een keer tegen mij dat ik net een paard ben met kleppen op. Dat vond ik destijds echt niet leuk.

Ik vond dat mij iets verweten werd terwijl het iets is wat ik mezelf heb aangeleerd omdat ik dat hoognodig vond. Focussen op mijn doel! Heel mijn leven hoorde ik dat ik te snel afgeleid was en nu had ik mezelf getraind om recht op mijn doel af gaan en me niet te laten afleiden. Wat ik nu besef,  nu ik meer zelfvertrouwen heb dan toen, is dat ik mijn focus niet per se verlies als ik om me heen kijk.

Ik ben heel lang bang geweest dat mensen me van mijn pad houden en me afleiden als ik teveel met de mensen om me heen bezig ben. Maar wat ik besef, is dat ik juist meer verbonden ben. Ik zie juist dat mensen die me helpen en met me meedenken het ook erg leuk vinden betrokken te worden in mijn proces. En andersom geniet ik ervan als ik waardevol voor mensen kan zijn. Ja, dat is wel mijn leerdoel. De balans vinden tussen mijn focus om vooruit te komen en om me heen kijken naar wie er om me heen staan en hoe we elkaar kunnen helpen om vooruit te komen.

Wel vind ik dat we allemaal onze focus moeten houden en dit niet laten afhangen van anderen. Ik hoor vaak dat mensen bijvoorbeeld niet naar mijn trainingen of seminars komen “omdat ze niemand hebben om mee te nemen.” Je komt toch voor jezelf? In zo’n geval vind ik de ander afleiding. (Of eigenlijk jouw gedachte over dat je een ander nodig hebt, leidt jou af) Maar het kan ook zijn dat als je focust op wat jij nodig hebt en dus wel naar seminars bijvoorbeeld gaat, dat jij daarmee veel kennis en inzichten kan delen met je omgeving. Dan dient jouw focus ineens de mensen om  je heen. En ja, eerlijk is eerlijk, dat mijn kennis en inzichten de mensen om me heen helpt om meer positiviteit in hun leven toe te laten, maakt mij wel gelukkiger.

Alleen op mezelf focussen en mijn voor- en achteruit, is toch maar zo alleen.

Ja,  op het moment dat ik overal zicht heb op de weg, ben ik ook meteen een veel positievere en nuttigere deelnemer aan het verkeer. Hierin geldt “Balance is MAJOR KEY!!!” Wauw wat een inzicht zo voor de stoplicht. Die springt op Groen. En mijn Gevoel ook.

Kijk jij vaak genoeg om je heen en haal je daar kracht uit of afleiding? En de mensen om jou heen wat hebben ze aan jou?

Enjoy thinking about this.

Fijne dag!

Daisy