Bij de kust van Lissabon kreeg ik een inzicht over leven vanuit het hart in plaats van uit het hoofd. Durven in ons grootsheid te stappen vraagt om loslaten van het bekende. Ik had net een gesprek met Raoul in de bus, we hebben ons levensverhaal met elkaar uitgewisseld. Dat heeft me heel erg aan het denken gezet. Ik heb niet zo heel lang geleden een workshop gevolgd over ‘Wat is jouw verhaal’ van Patty Harpenau.
Iedereen heeft een verhaal en iedereen heeft een zoektocht van de ziel en een zoektocht naar de ziel. Raoul heeft mij zo geraakt, hij zei dat je ziel boven je ego uitstijgt en dat is mij zo bijgebleven, want dat is waar we mee bezig zijn. Ik geloof dat wij een spiritueel wezen zijn met een menselijke ervaring. Dat betekent dat we in deze menselijke ervaring opzoek gaan naar onze ziel, onze spirituele beleving.
Dat heeft mij heel erg uitgenodigd om na te denken over hoe je door je eigen verhaal kan ontdekken wat het is waar je het meest naar verlangt en wat je het meest zoekt. Voor mij is het reizen, daarom heb ik ook in Portugal (aan zee) een filmpje opgenomen. Water staat voor het oneindige, het grootste gedeelte van de aarde en het menselijke lichaam.
Dat is iets wat wij niet altijd zien, onze spiritual being is ook onze grootste gedeelte, maar die we het minst zien. We moeten toch meer leren kijken zonder ogen en meer kijken met de ogen van ons hart. Wat je achter mij ziet (zie filmpje) is overal altijd aanwezig, het is een metafoor voor god, goddelijke energie, potentie en/of mogelijkheden.
Het is er altijd veel meer dan dat we denken. Als je kijkt naar de verhouding van je hoofd en je lichaam, want je hoofd is maar 20 procent en je lichaam is 80 procent. Ik nodig je uit om vaker te kijken met de ogen van je hart en te geloven voordat je kan zien, want dat is ook de volgorde in het creatie proces.
Eerst geloven en dan zien!
Liefs,
Daisy