Sinds kleins af aan ben ik een kerkganger. Gedoopt toen ik nog baby was, eerste communie op mijn achtste, even geproefd van de scoutinggroep in de kerk, wekelijks lezen uit de bijbel tijdens de zondagsmis, kinderwoorddienst leiden en op mijn 18e de vormsel doen.
De vormsel is het moment waarop je als volwassene bewust kiest en ja zegt tegen het christendom. Ik was al zo lang actief in de kerk, dit was een gemakkelijke keuze, natuurlijk doe ik dat. Het is een deel van mijn identiteit, zonder God zou ik niet eens weten wie Daisy is. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik heb me op mijn 19e aangemeld voor de vormsel en tijdens de intake gesprek vroeg de pastoor aan mij: “En wat is jouw talent, Daisy?” “… … …” knipper knipper.
Na een (pijnlijk) lange stilte, zei ik eindelijk: “Volgens mij heeft God me overgeslagen, ik kan echt niks.” Wauw, als ik dat nu zo hardop zeg, kan ik bijna niet geloven dat dat mijn overtuiging is geweest.
Het is echt waar. Ik was er van overtuigd dat ik geen talent had meegekregen. Dat vond ik ook niet erg, want verder was God gewoon goed voor me. Ik was gewoon tevreden met het leven, met mezelf en alles was wel goed zo.
Zo zijn er meerdere mensen die op dit moment wel ok zijn met het leven, terwijl er eigenlijk nog ZO VEEL MEER in hun zit om eruit te halen! Ben jij dat? Je bent wel tevreden, je denkt alles is goed zo…maar in de tussentijd ben je een leeuw in schaapskleding! Je bent een Brok energie opgesloten in een cel.
Nu 13 jaar verder, besef ik dat God mij net zo veel talenten heeft meegegeven als ieder ander mens. Ik ben getalenteerd in mijn woorden, presenteren, spreken, verbinden met anderen, creatief denken, aanvoelen, talen, luisteren, concepten ontwikkelen, coachen, vragen stellen. Ik heb met mijn talent duizenden mensen mogen inspireren en informeren over hoe zij dichter bij zichzelf en elkaar kunnen komen. Ik heb ze geholpen meer licht en liefde in hun leven toe te laten.
Hoe? Door het in eerste instantie in mijn eigen leven toe te laten. Ik ben open gaan staan voor het idee dat er misschien nog wel veel meer potentie in mij zit dan dat ik wellicht kon beseffen. Ik ging voorbij de grenzen van mijn eigen overtuiging op zoek naar mij zelf en vond daar: Kracht. Inspiratie. Talent. Plezier. Flow. Geluk.
Als jij voorbij de grenzen van jouw overtuigingen kijkt, wat ligt er dan nog allemaal op jou te wachten om ontdekt te worden? Durf groter te zijn dan dat je denkt te kunnen zijn!
Haal eruit wat erin zit en maak ‘t verschil met jouw talent!
Heel veel liefs,
Daisy da Veiga